အပျိုကြီးမဥမ္မာ

အပျိုကြီးမဥမ္မာ

ဥမ္မာဆိုတာကျနော့်ဆရာရဲ့သမီးပါ အပျိုကြီး၄၀ကျော်ပေါ့ဆရာအသည်းကင်ဆာဖြစ်တော့ရပ်ဝေးကနေလာရတာပေါ့ ဆရာကကျနော့်ကိုစက်ပြင်တာသင်ပေးခဲ့တယ် အခုတော့ကျနော်စက်မပြင်တော့ဘူး  ဆရာသေသည်အထိ ဆေးဖိုး နာရေးစားရိတ်ကျနော်ကျခံပေးတယ် ဆရာ့မှာဥမ္မာအောက်သားတစ်ယောက်ကကျနော်နဲ့ရွယ်တူ ဒီကောင်က မဘက်လိုက်မိုက်ဘက်ပါ အမတစ်ယောက်တည်းကို လှည့်တောင်မကြည့် နာရေးရက်လည်ပြီးတော့ ကျနော်၂ရက်မြောက်မှာပြန်ဖို့ပြင်တယ် တအိမ်လုံးကျနော်တို့ ၂ယောက်တည်း မဥမ္မာနဲ့ကျနော်ဆရာ့အကြောင်းပြောရင်းမဥမ္မာငိုတယ် ကျနော်လက်မောင်းလေးကိုကိုင်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးတယ် ကျနော်ပြန်ရတော့မယ်ဆိုင်နဲ့မိသားစုနဲ့ မဥမ္မာကိုလည်း မောင်ကဂရုမစိုက်

“”မဥမ္မာရယ် ကျနော်သာအနီးအနားဆို ခေါ်ထားပါတယ်ကျနော်စိတ်မကောင်းဘူး”” မဥမ္မာကတော့ ပြောလေငိုလေ ငယ်စဉ်ကချောမောသူ မောင်ရယ်ဖအေမုဆိုးဖိုရယ်အတွက် အိမ်ထောင်ရေးကို ငြင်းခဲ့တဲ့သူ ယောကျ်ားတွေကရိုးရိုးအေးအေးမဥမ္မာကိုတောင်းယူတဲ့အဆင့်ကျနော်ဆိုတာဟိုတုန်းက စက်ဆီပေလူးလူးမော်တောင်မကြည့်ရဲ အခုတော့ မိန်းမကြီးတစ်ယောက်

“”မဥမ္မာအိပ်တော့နော် “ထွေးပွေ့လျက် ခြင်ထောင်ထဲပို့ရတယ် အိပ်ယာတွေပြင်ပေးတယ် ခြင်ထောင်ထဲငုတ်တုတ် “”ကျမလေ သိပ်အားငယ်တာပဲ”” “”ဘာအားငယ်စရာရှိလည်း စီးပွားရေးလားကျနော်ထောက်ပံ့မယ် နေခြင်သပဆို ကျနော့်မိသားစုနဲ့လိုက်နေ ကျနော်ရှိပါတယ်”” ကျနော်မဥမ္မာလက်မောင်းအိုးကိုဖက်ထားပေးမိတယ် အားပေးစကားလည်းပြောရင်းမျက်ရည်တွေသုတ်ပေးတယ် ဆံပင်တွေဖရိုဖရဲနားသယ်စအထိသပ်တင်ပေးတယ် အငိုတိတ်သွားပြီမဥမ္မာလက်ဖဝါးလေးကို ကျနော့လက်ထဲထည့်ပွတ်ပေးတယ်

မဥမ္မာခေါင်းလေးကို မော့တင်ရင်း “”အားငယ်နေသေးလား အားမငယ်နဲ့နော် မျက်ရည်တွေနဲ့ မပီဝိုးတဝါးအလင်းမှာ ပြန်ကြည့်တယ် မျက်ရည်ခြောက်နေတဲ့ ပါးပြင်ကို လက်ဖဝါးသုတ်ပေးမိတယ် ပြီတော့နုတ်ခမ်းတွေ  မဥမ္မာတင်သားတွေက ကျနော်နဲ့ထိနေတော့ အိစက်တဲ့အထိအတွေ့က…ကျနော့်စိတ်တွေဖောက်ပြန်နေပြီ ကျနော်နမ်းခြင်နေပြီမလုပ်ရဲ ကျောကုန်းတွေပွတ်သပ်ပေးရင်း ချေွးသိပ်စေတဲ့သဘော တင်ပါးတွေဆီလက်ကရောက်သွားတယ် မညှစ်ရဲတင်ထားရုံသာ လက်တစ်ဖက်က ပုခုံးတွေဆုပ်ကိုင်အာရုံပေးနေရင်း တင်သားဆိုင်ပျော့အိအိကို ညှစ်လာမိတော့တယ် မဥမ္မာကျနော့်ပုခုံးအပေါ်မျက်နှာအပ်မှီလာတယ် ကိုယ်ကိုအလိုက်သင့်ပြင်ပေးရင်း ကျောကုန်းတင်ပါး စိတ််ကြိုက်ပွတ်နေမိတယ် ဆံပင်တွေ နမ်းကြည့်တယ် နဖူးပေါ် ကျနော့အနမ်းခပ်ဖွဖွတင်ထားရင်း ကျနော့်ပေါင်ကို မသိမသာဖြဲကားလိုက်တယ် မဥမ္မာလက်က ကျနော့်ပေါင်ပေါ်မှာ ကျနော် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ပေးရင်း လက်ကို ပေါင်ကြားထဲက ငပဲဆီတွန်းချလိုက်တယ် မဥမ္မာလက်နဲ့ကျနော့ငပဲထိနေပြီဒီကောင်ကလည်း တချက်တချက်တုန်လိုက်တောင်လိုက် အပျိုကြီးသတိထားမိပုံရတယ် အသက်ရှူသံမြန်နေပြီကျနော့်ပုခုံးကို လေဝင်လေထွက်ကထိနေတာကိုး မဥမ္မာလက်မောင်းအိုးလေးကို ယုယုယယပွတ်ပေးရင်းကျနော့်ငပဲနဲ့ သေသေချာချာထိအောင်ပြင်ယူတယ် လက်ကအသေကြီးအတိုင်း ခြင်ကိုက်သလိုလိုယားသလိုလိုနဲ့ ပုဆိုးလှန် လီးနဲ့မဥမ္မာလက်တိုက်ရိုက်ထိအောင်ဖန်တီးလိုက်တော့ မဥမ္မာမှီနေရာကခေါင်းလေးခွာတယ် “ခြင်ထောင်ထဲခြင်ရှိလို့လား””မရှိပါဘူး ယားလို့” လီးနဲ့လက်နဲ့ထိတော့မယ် စိတ်ကလှုပ်ရှားနေပြီ မထူးတော့ မဥမ္မာနဖူးနဲ့ကျနော့်နဖူး မှီထိထားလိုက်တယ် တစ်ယောက်ရှူထုတ်တဲ့လေကိုတစ်ယောက်ပြန်ရှူနေရပြီ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုစုကိုင်ပြီး ပေါင်ကြီးထဲကငပဲဆီလက်၂ဖက်လုံးစုကာထည့်လိုက်တယ်ကျနော့်ငပဲကိုကိုင်မိလျက်သားအတင့်ရဲလာပြီလက်နဲ့အသေအချာကိုင်ဖို့ လှုံဆော်ပြီ နုတ်ခမ်းခြင်းထိကပ်လာပြီး အနမ်းခြွေမိတယ် မငြင်းဘူးဆိုတာသိတော့ တရပ်စပ်နမ်းပလိုက်တယ် မဥမ္မာလက်ကိုကျနော်ကိုင်ပြီးထုခိုင်းတယ် ထမိန်စကနေလက်ဝင်လျှိုပြီးပေါင်သားတွေပွတ်ရတာ အိစက်နေတာပဲလိုးကလည်းလိုးခြင်နေပြီမရတော့ အသာကလေးဖိနမ်းရင်း လီးကိုအသင့်ပြင်ထမိန်လှန် မဥမ္မာလဲကျသွားတာနဲ့လီးက စောက်ဖုတ်ဆီအရောက် အခွင့်အရေးရတုန်းလေးကိုလီးကို ကမန်ကတန်းကိုင် စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်””အင့် “” စီးနေတာပဲဗျာ မအော်ဘူး အသံမထွက်ငြိမ်ခံရှာတယ် ဖြည်းဖြည်းခြင်းလိုးပေးခြင်စိတ်ကိုက ဖြစ်နေတယ်အကျီၤအပေါ်ကပဲ နို့တွေကိုကိုင်ရတယ်

လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပေါ့ ကြာလာတာနဲ့အမျှအရည်တွေထွက်လာမဥမ္မာဖီးတက်လာတယ်ကျနော့်ကိုဖက်လာတယ်ပြန်နမ်းတယ်အားပါပါလိုးဖို့သင့်ပြီမလား ဖိဆောင့်ဖိလိုးတော့တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်လာတယ်“”အင်း ဟင်း အင်း”အသံတွေလည်းထွက်လာတော့ ဒီကောင်လည်းပြီးခြင်လာပြီလီးကိုဆွဲထုတ်ပြီးဆီးခုံပေါ်လရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့ တယ်””ဗိုက်ကြီးမှာလား””တဲ့“”မကြီးပါဘူးအရည်တွေအပြင်ထုတ်လိုက်တယ်”””ကြီးတော့လည်းယူတာပေါ့””“သူ့မှာမိန်းမကြီးနဲ့ကို””အပျိုကြီးများခက်သားလီးကလည်းပြန်တောင်လာတော့ပြန်ထည့်မိတယ် ပြန်လိိုးခြင်လာတဲ့ နောက်တချီ လိုးနေရင်းမှ နောက်၂ရက်နေပြန်လာခဲ့မယ်နော်လို့ ပြောပြီးဆောင့်လိုးပစ်တယ်အဲ့ကျမှ ပညာအသစ်တွေထပ်ပေးရမယ် တွေးရင်းပေါ့